"ฮึก... พ..พี่ลู่หานปล่อยมินซอกไปเถอะนะ...ฮึกก..ฮื่อออ..มินซอกกลัว ฮื่อออ" ร่างเล็กร้องไห้สะอื้นภายในห้องแคบๆสี่เหลี่ยมที่เต็มไปด้วยฝุ่นและความมืดถึบสนิท
""มึงหุบปากไปซะ! กูบอกกี่ครั้งแล้วอย่าเสร่อมายุ่งกับชีวิตกู!มึงน่าจะตายๆไปซะไอ้ลูกคนรับใช้!" พูดจบเสียงฝีเท้าก็ค่อยจางหายไป
"ฮื่ออออ จงแดช่วยมินซอกด้วยย ฮื่ออ จงแด ฮื่อออ มินซอกกลัว มินซอกไม่อยากอยู่บนโลกนี้อีกต่อไปแล้ว ฮื่อออ กรี๊ดดดดดด!" ร่างเล็กเริ่มคลุ้มคลั้งทุบประตูแล้วกรีดร้องพร่ำเพ้อ ร่างเล็กเริ่มร้องไห้หนักขึ้น แล้วกรี๊ดร้องหนักขึ้นเรื่อยๆตากลมที่มองรอบข้างอย่างวาดระแวง
"เพราะ ความรักที่มินซอกมี ถูกคนที่รักย่ำยี้และทำร้ายมันจนแหลก
ครอบครัวที่ รังเกียจเขายิ่งกว่า เสเนียด มีเพียงไม่กี่คนที่รัมันซอก แค่ไม่กี่คนจริงๆ โลกนี้ รังเกียจ มินซอก พระเจ้าก็รังเกียจมินซอก"
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น